VE BEN ŞAİRİM
I
İçimden geldiği gibidir her şey
kalemim yazdığı
dilimden döküldüğü gibi
yani katıksız
yani medetsiz, karşılıksız
şairim ben
yay gibi bükülmem
eğilmem, el etek öpmem.
Zehir gibi
kurşun gibi söz söylerim
makam mevki gözetmeden
kırarım gönülleri
çağ kapatıp çağ açarım
lakin ip kadar incedir yüreğim
her kalbi
bir sevgi bahçesine çevirmesinide bilirim
sevmenin hasınıda
aşkın en sadesini de.
Mısralarım tartışmaya çağırır
öğrenmeye, ibadet etmeye
kendini bulmaya
adam olmaya
korkma benden
ama kork kalemimden
sözümden, kelimemden
şairim ben
yay gibi bükülmem
eğilmem, el etek öpmem..
II
Hayatın içinden çıktım
hayatı avuç avuç içtim
çeyrek asrı çoktan aştım
dünyanın çemberinden geçtim
tabiatın acımasızlığını
toprağın çaresizliğini
kaderin sillesini yedim…
Fikir iklimlerinde yürüdüm
kadim aşklarla yoğruldum
yol oldum, köprü oldum
sevgilere uzandım
kuyulara düştüm
mısraların koynunda uyudum…
III
Yedi iklim gül açar yüreğimde
ellerim tütün kokar
gül kokulu gecelerde
gecenin bilmem kaçıncı anı
mapus gözlerim
söyleyecek çok şeyim var
dem tutmuş sözlerim
ve ben şairim
namuslu geceleri bilirim
uykusuz, yüreksiz geceleri
bir bilsen
nasıl severim seni
yaradılanı
yoktan var edileni.