YÜREĞİNİN SESİNİ DİNLE

YÜREĞİNİN  SESİNİ  DİNLE

 

İklimsiz  bir  gecenin  koynundayım

elimde  bir  iki  solgun  fotoğraf

ve  aklımda  kalan

bir  kaç  yitik  hatırayla.

gecenin  zifiri  karanlığında

vurgun  yemiş  gibi

kimsesiz  ve  yorgunum

sana  uzak  bu  iklimde

yıllar  gelip  geçmişte

unutmuşum  kendimi

unutmuşum  hayatın  neşesini

ama  unuttum  sanma  seni

yüreğinin  sesini  dinle

o  hiç  yalan  söylemez

ve  hiç  aldatmaz  seni.

 

 

Bazen  bir  sigara  dumanı  kadar

yakınım  sana

bazen de  asırlar  boyu  ötede

her  an

bir  türkü  kadar  yanık

içli  ve  sevdalı

türkülere  akıt  yüreğini

uzakta  olsa  duyarım

duyan  olur  elbette.

çekilmeyen  bu  yaban da

bu  ıssız  gecelerde

bu  yalnızlıklarda

yüreğin  yüreğime  aksın  istiyorum

katılsın

yüreğin  yüreğime  kenetlensin

alıp  götürsün

türküler  gibi  uzaklara.

 

 

bir  gurbet ki

gecesi  hasret,  gündüzü  yabancı

her  dakikası  amansız  bir  acı

görmeyen  bilmeyen  anlamaz

ve  hiç  bir  şey  unutulmaz

bu  çelişkiler  diyarın da

 

unutulduğunu  sansan da

unutulmuş  olsan da

yüreğinin  sesini  dinle

ben  seni  yüreğimle  sevdim

ve  yüreğini  sevdim

yitirilmiş  olsa da  zamanlar.

 

Leave a comment