BENİ BANA BIRAKIN

BENİ BANA BIRAKIN

 

Akşamları hüzünlenir yüreğim

akar gözyaşlarım yanaklarıma

nefes nefes çekerim sigaramı

sıvasız nemli bir duvar dibine çökünce.

Umutlarım bir film şeridi gibi

geçer gözlerimin önünden

mürekkep yalmışlığım takılır aklıma

isyanım beni aşar

savaşırım beynimin damarlarıyla.

 

Yatağıma uzandıkça

gözlerim tavana asılır kalır

ellerim başucumda kenetlenir

içimi eritir düşüncelerim

yüreğimden bir sesleniş geçer

boğazım düğümlenir…

gelmeyin üstüme ne olur

beni bana bırakın

zaten kafesteyim

bırakın kendimi kendim bulayım.

 

Leave a comment