BUDA GEÇER

BUDA GEÇER

 

 

Üzgün bir sonbaharın ardından başlayan

ılık kış günlerinden birinde

yüreğimdeki duygular erimeden

ve hiç birşeyi unutmadan

Paris’e attıım ilk adım

her şeyin değişeceğinin

duygularımın eriyeceğinin

ve yeni bir hayatın habercisiydi sanki.

Annemasse’de tattığım delidolu duygularla

kendimi Cenevre sokaklarında buldum

şimdi de başka delidolu duygular içndeyim

Solothorun treninin verdiği esintiyle

ve kurduğum hayallerle avutuyorum kendimi.

Artık o güzel günlerden eser kalmadığından

acılı ve üzgün günlerin baþlangıcına

şimdiden adım attığımdan hiç kuşkum yok

ama olsun, buda geçer elbet.

 

Leave a comment